Persoonlijk dankwoord

Persoonlijk dankwoord bij het overlijden van Professor Madeleine Sergant, bij wie Karel Declercq jarenlang assistent was.
° 6 mei 1942, + 11 aug 2022.

Dear professor,

Nu je de harde strijd hebt verloren met een onzichtbare vijand, wil ik mijn waardering uitdrukken voor wat je deed en voor wie je was. Ik bewonder je moed, je trots, je sterke wil, je nuchtere kijk, je sportieve gestel en je humor, die je hielpen deze vijand in bedwang te houden. De strijd tegen botkanker werd nog zwaarder door het Corona-isolement waardoor je contact met vrienden moest missen wat je zo belangrijk vond. Het is ironisch dat het lot de sterkste karakters uitkiest voor de grootste beproevingen.

Ik wil je ook bedanken, per slot van rekening stond je aan het begin zowel van mijn ‘academische’ als mijn ‘artistieke’ carrière, want mijn eerste cabaretlied heb ik als student voor jou geschreven. Je hebt me in beide gesteund en het heeft geresulteerd in een prachtige vriendschap over de generaties heen tot nu. Voor sommigen zal ik altijd de zingende assistent blijven. Jaarlijks zong ik aan het eind van mijn werkcolleges die tango waarin de hele cursus was verwerkt en dat gaf aanleiding tot heel wat hilariteit.😀

De afdeling juridische logica was een warm nest. Je bracht ons het besef bij dat het academische niet het enige was en je bracht ook de instelling om te genieten van kunst, het culinaire en de vriendschap, kortom van al het mooie dat er is. Tegelijk hield je van exactheid en je legde de lat hoog zowel voor jezelf als de anderen.

Ik heb je in de toen eerder mannelijke academische wereld leren kennen als een opmerkelijke verschijning, die een vrouwelijk element van elegantie, charme en amicaliteit binnenbracht. Dat heb je schitterend gedaan. Het sprak tot de verbeelding en geregeld krijg ik van oud-studenten nog de vraag hoe het met je gaat. Je hebt letterlijk tienduizenden rechtsstudenten geïnitieerd in de logica.

Je leerde ons ook de principes van de levenskunst en de etiquette, in de lijn van de klassieke opvoeding die je van een Franstalige gouvernante had gekregen. Je noemde me op zijn Frans soms ‘Charles’.😀 Dat vond ik wel leuk.

Het stemt me blij dat je afscheid neemt met een gevoel van tevredenheid over je rijk gevulde leven. ‘Als ik mijn leven zou herdoen zou ik net hetzelfde doen’ zei je. Hoewel je lichamelijke kracht afnam, bleef je helder van geest tot op het laatst. Dit alles geeft samen met de ontelbare leuke herinneringen aan jou een warme troost.

Your dear ‘Charles’

Ziehier ook een in memoriam vanwege de rechtsfaculteit (Prof. M-C Janssens).